24 marca - "Pszczółki"

24.03. - wtorek

Temat:  Dzień i noc. Kosmiczna wyprawa.

1. Przeczytanie dzieciom wiersza pt. "Słońce" B. Formy -treść i pytania do wiersza  w załączniku;
    Rozmowa z dziećmi n/p wiersza. Nauka I i II zwrotki na pamięć - powtarzać można w trakcie całego dnia;
2. Zabawa badawcza "Noc i dzień" - w załączniku (dla dzieci posiadających globus) Można wykorzystać balon i flamastry. 
3. Praca plastyczna "Podróż wokół słońca";
4. Zabawa "Wesołe zajączki" - zabawa z lusterkiem - puszczanie "zajączków" na ścianie;
5. Przeczytanie dzieciom opowiadania L. Fabisińskiej - rozmowa z dziećmi - treść i pytania w załączniku;
6. Zadania dla dzieci 6-letnich
 - ćwiczenia w KP 3.10 - poznanie litery r R jak rakieta, Renata (ćwiczenia w poleceń autora) - załącznik;
7. Zadania dla dzieci 5 - letnich
 - ćwiczenia w ZG 35 -rysowanie gwiazdy pośladzie, po linii przerywanej, po kropkach;
 - ćwiczenia w K3, 10 - wyróżnianie głoski w nagłosie, czytanie globalne(całościowe wyrazów);

 

 

         Wiersz pt. „Słońce” B. Formy

 

Śpią jeszcze ludzie, gdy świt przychodzi,

zza horyzontu słońce wychodzi.

Wciąż pięknie, jasno świeci na niebie,

ciepłe promienie wysyła do ciebie.

Ogrzewa rośliny, zwierzęta, ludzi,

wcale się zbytnio przy tym nie trudzi.

Gdy jest na niebie, wszędzie jest jasno,

nawet gdy chmury zakryją je ciasno.

Latem jest bardzo wysoko nad ziemią,

wtedy się wszystkie rośliny zielenią.

Ciepła jest wtedy woda w jeziorach...

Chodźcie się kąpać, słoneczko woła

A kiedy nisko nad ziemią świeci,

pełno na ziemi wichrów, zamieci.

Kiedy już zajdzie, to dobrze wiecie,

panuje ciemność na całym świecie.

 

 

Zadajemy dziecku pytania np.:

Skąd wychodzi słońce?;

Jaka jest pora roku, gdy słońce jest wysoko nad ziemią?

 Jaka jest pora roku, gdy słońce jest nisko nad ziemią?

 Gdzie jest słońce, gdy mamy noc?;

Dlaczego w dzień jest widno?;

Dlaczego słońce raz jest, a raz go nie ma?;

Dlaczego raz mamy noc, a raz dzień?;

Komu potrzebne jest słońce?;

Co mogłoby się stać, gdyby nie było słońca?

 

 

Zabawa badawcza dla trzech i więcej osób

„Noc i dzień” – zabawa badawcza. Przygotowujemy do zabawy lampkę, globus(ewentualnie balon) i lusterko. Na globusie w miejscu położenia Polski przyczepiamy dużą kropkę( na balonie zaznaczamy Polskę flamastrem. W pomieszczeniu powinno być ciemno. Jedna osoba jest słońcem – trzyma latarkę. Druga osoba to ziemia – trzyma globus. Trzecia osoba to księżyc – stoi blisko ziemi z lusterkiem skierowanym tak, by odbijało światło latarki. Osoba z globusem stoi przed osobą z latarką i wolno nim obraca. obserwowanie padania światła i cienia na miejsce z kropką.(Polska) Na podstawie obserwacji wyjaśniamy, dlaczego dzień i noc następują po sobie oraz co świeci (słońce), a co tylko odbija światło (księżyc).

 

 

„Podróż wokół Słońca” – praca plastyczna.

Dzieci przygotowują  kwadratowe kartki czarnego papieru. Jeśli nie mają, kolorują  kwadraty na czarno (ok. 30 x 30 cm). Przygotowują szablony słońca, księżyca w kształcie rogalika, koła. Dzieci rysują te elementy na kartce  z bristolu, lub innej grubszej kartce niż ta z zeszytu ( tekturka) z pomocą rodziców. Potem je wycinają.  

Dziecko na białej kartce odrysowuje od szablonu 1 słońce, 4 księżyce, 4 koła. Za pomocą flamastrów dzieci rysują po linii ołówka kontur wszystkich narysowanych kształtów i kolorują je – słońce na pomarańczowo, księżyc na żółto, koło na niebiesko i zielono(nieregularne plamy). Wycinają narysowane kształty i tworzą z nich kompozycję na kwadratowej kartce: w środku słońce, a dookoła niego na zmianę księżyc i ziemia (koło). Ułożone elementy kompozycji dzieci naklejają na kartki.

 

 

„Kosmiczna wyprawa” – L. Fibisińska

W poniedziałek na placu zabaw wydarzyło się coś bardzo dziwnego. Mikołaj

i Julek bawili się, jak zwykle, w swojej ulubionej rakiecie.

– Wszyscy na pokład! Zamknąć właz! Rakieta rusza na orbitę! – zawołał

Julian.

Mikołaj poprawił na głowie niewidzialny kask i zapiął niewidzialny pas.

Rakieta nagle zadrżała.

– Wchodzimy w przestrzeń okołoziemską! – krzyknął kapitan Julian.

– Tak jest! Włączam dopalacze! Odpowiedział mechanik pokładowy Mikołaj.

Statek kosmiczny zadrżał jeszcze raz, znacznie mocniej. Podbiegli do okienka.

Było przez nie widać tylko gęste chmury. A potem…

– Ojej, jak pięknie! Ta niebieska wstążka to chyba rzeka? O, zniknęła…

Widać już tylko wyspy… Nie, to nie wyspy, to całe kontynenty… Spójrz, ta niebieska piłka w zielone plamy, to chyba nasza Ziemia?

Chłopcy zapomnieli o strachu, przyglądając się wszystkiemu z zachwytem.

– Trzymaj się mocno! – krzyknął Miki. – tu nie ma grawitacji!.

Ale Julek już szybował po kabinie, obijając się o ściany. I śmiał się przy tym

w głos.

– Proszę przygotować się do lądowania! – odezwał się nagle głos przez

głośniki.

Chłopcy posłusznie zapieli pasy i poprawili kaski. Ziemia zbliżała się gwałtownie, znowu było widać chmury i…

– Moi kosmonauci, nie zgłodnieliście? – W okienku po lewej pojawiła się

twarz mamy. – Mam tu pewien kosmiczny smakołyk…

Mikołaj i Julek popatrzyli na siebie zdumieni. Czyżby mama nie zauważyła,

że wyruszyli w daleką podróż?

– Długo na nas czekałaś? – zapytali.

– Osiem lat świetlnych – odpowiedziała z uśmiechem. – Zdaje się, że trochę

się w tym czasie postarzałam?

Chłopcy przyjrzeli się jej uważnie. Potem popatrzyli na swoje ręce i stopy.

Chyba były odrobinę większe niż przed wyprawą …

– Musimy zjeść bardzo duży kosmiczny posiłek! – zawołali i pobiegli do

domu.

A rakieta czekała już na kolejnych pasażerów.

Zadajemy  dzieciom pytania dot. tekstu, np.:

 

Jak mieli na imię chłopcy w opowiadaniu?;

Jaka była ich ulubiona zabawka na placu zabaw?;

Co wydarzyło się pewnegodnia?;

Czy ta przygoda mogła wydarzyć się naprawdę?;

Do czego służy rakieta?

 

 

Poniżej obrazki rakiety do kolorowania.